Τετάρτη 14 Μαρτίου 2018

Ο σκύλος ως καταναλωτικό προϊόν...

Στην Ελλάδα παράγονται (από εκτροφείς κάθε ποιότητας) και πωλούνται ή χαρίζονται  (από αγγελίες, ιδιώτες, καταστήματα και εισαγωγείς) πάνω από 15.000 κουτάβια ετησίως (αριθμός που προκύπτει από πρόχειρους υπολογισμούς καταγεγραμμένων γεννών και εγγραφών στον Κυνολογικό Όμιλο Ελλάδος, ανακοινώσεις πωλήσεων από μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων, εισαγωγές και παρακολούθηση και εμπειρία της αγοράς σκύλου γενικότερα).

Την ίδια στιγμή, τα αδέσποτα σκυλιά στην Ελλάδα υπολογίζονται σε κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες (κάποιοι μιλούν για εκατομμύρια). Τα σκυλιά αυτά γεννούν στον δρόμο, πεθαίνουν στον δρόμο από ασθένειες, τους γίνεται ευθανασία, πεθαίνουν από αυτοκίνητα και από μαζικές δηλητηριάσεις. Πολλά από αυτά στοιβάζονται σε φιλοζωικά σωματεία και καταφύγια και ελάχιστα υιοθετούνται.
Παρόλα αυτά, παρόλο που υπάρχει πληθώρα σκύλων, υπερπληθυσμός που δημιουργεί πολλαπλά προβλήματα, ο κόσμος συνεχίζει να ζητά σκυλάκια. Συνεχίζει να υπάρχει μια «ανεξήγητη» ζήτηση για σκυλάκια. Πόσο λογικό και «ηθικό» είναι να συνεχίζουμε να θέλουμε ένα γλυκό χαριτωμένο κουταβάκι και να το ψάχνουμε στα καταστήματα, τους εκτροφείς, τους εισαγωγείς και τις αγγελίες ιδιωτών που ζευγάρωσαν τα «μονάκριβα» τους, ενώ την ίδια ώρα περιμένουν για υιοθεσία εκατοντάδες χιλιάδες σκύλοι σε δρόμους και καταφύγια, με μοναδική εναλλακτική τον θάνατο ή την «ασυλοποίηση»;
Βλέπεται, ο σκύλος, παρότι αντιμετωπίζεται ως καταναλωτικό προϊόν, δεν είναι. Δεν μπορεί να αποθηκευθεί σε ράφια ή κούτες μέχρι να ζητηθεί. Δεν μπορεί να ανακυκλωθεί  και δεν μπορεί να «αλλάξει χρήση». Δεν μπορεί και να πεταχτεί, όπως δυστυχώς όμως γίνεται, σαν σκουπίδι και να «καταστραφεί».
Οι αγοραστές και οι πωλητές, η ζήτηση αλλά και η προσφορά θα πρέπει να σκεφθούν πέρα από στενά εγωιστικά πλαίσια και  πέρα από συνήθως γελοίες αιτιάσεις (για το καλό της φυλής, για την διατήρηση, για την διάδοση, για την διάσωση, κλπ) που εύκολα καταρρίπτονται ακόμα και από πράξεις και πρακτικές των ιδίων.
Πόσοι από αυτούς που αγοράζουν ένα σκύλο από αγγελία, από την γυάλα ενός καταστήματος, από τον γείτονα ή ακόμα και από εκτροφέα έχουν ανάγκη έναν σκύλο συγκεκριμένης φυλής ή ακόμα ξέρουν τι σημαίνει «σκύλος συγκεκριμένης φυλής» και μπορούν να ξεχωρίσουν και να αξιολογήσουν τα χαρακτηριστικά του;
Πόσοι θέλουν να χρησιμοποιήσουν τον σκύλο αυτό για συγκεκριμένη και εξειδικευμένη εργασία που δεν μπορεί να φέρει σε πέρας άλλος σκύλος;
Πόσοι μπορούν να ξεχωρίσουν το μπρος από το πίσω μέρος ενός σκύλου;
Οι περισσότεροι μένουν σε μια εικόνα που έχουν στο μυαλό τους, που είδαν σε μια ταινία, σε ένα περιοδικό ή στο διαδίκτυο, η οποία μάλιστα είναι εικόνα κουταβιού, μια που οι περισσότεροι θέλουν κουτάβι (επίσης, με γελοίες αιτιάσεις και δικαιολογίες).
Οι άνθρωποι που θέλουν σκύλο και έχουν στο μυαλό τους τον ενήλικο σκύλο ή τον γέρικο σκύλο, με τις ανάγκες και τις απαιτήσεις του, είναι ελάχιστοι. Για αυτό τον λόγο στον δρόμο καταλήγουν ενήλικα ζώα και για αυτό τα καταφύγια ζώων δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες ζήτησης «καθαρόαιμων κουταβιών».
Οι περισσότεροι θέλουν κουτάβι και το θέλουν τώρα! Μα σαν συζητήσεις μαζί τους θα ακούσεις πως το θέλουν για να «τους μάθει», πως θέλουν κουτάβι συγκεκριμένης φυλής διότι ψάχνουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και πως θέλουν κουτάβι που οι γονείς του θα είναι ελεγμένοι και απαλλαγμένοι από ασθένειες…
Μα πόσοι είναι οι εκτροφείς που παρέχουν τα παραπάνω (για τους υπόλοιπους ούτε συζήτηση) και πόσοι είναι οι ενδιαφερόμενοι που έχουν τις γνώσεις να τα ελέγξουν και να τα αναγνωρίσουν αυτά;
Ο εγωισμός και η υποκρισία είναι σε τελική ανάλυση αυτοί που θα ψάξουν να βρουν δικαιολογίες και λογικοφανείς αιτίες και λόγους να δικαιολογήσουν την ζήτηση και την παραγωγή όλο και περισσότερων καθαρόαιμων κουταβιών κάθε φυλής.
Όσοι θα προσπαθήσουν να δικαιολογήσουν τα παραπάνω θα πρέπει να αναλογιστούν πως η ζωή έχει να κάνει με επιλογές, με τις δικές μας επιλογές. Θα πρέπει να σκεφτούμε πέρα από «τα θέλω» μας και τους εγωισμούς μας και να δούμε «την μεγάλη εικόνα» και το «μεγαλύτερο καλό». Θα πρέπει να καταλάβουμε πως δεν πρέπει να κάνουμε πάντα αυτό που θέλουμε, δεν είναι κακό να έχουμε επιθυμίες αλλά δεν μπορούν όλες οι επιθυμίες να πραγματοποιηθούν διότι μπορεί να έρχονται σε σύγκρουση με πολύ σοβαρότερα θέματα. Εκεί θα πρέπει να δείξουμε και τις άλλες αρετές που έχει το είδος μας, όπως η προσαρμοστικότητα και η ενσυναίσθηση. Προσαρμόζοντας τις επιθυμίες μας για την καλυτέρευση της ζωής πολλών ζωών, συμπεριλαμβανομένων και των δικών μας.
Η λογική και η «ανθρωπιά» μας θα πρέπει να υπερνικήσουν τον εγωισμό μας και τις επιθυμίες μας. Θα πρέπει να προτιμήσουμε την υιοθεσία ενός αδέσποτου σκύλου από τον δρόμο ή από κάποιο καταφύγιο και να αντισταθούμε στις πλασματικές μας ανάγκες για ένα κουταβάκι «καθαρόαιμο», αγορασμένο από κατάστημα ή ακόμα και από εκτροφέα. Θα πρέπει και οι εκτροφείς να ξανασκεφτούν τους λόγους για τους οποίους παράγουν σκύλους, αλλά και τους ρυθμούς με τους οποίους τους παράγουν.
Τις ανάγκες μας για συντροφιά, για ενασχολήσεις, για φύλαξη και πολλά άλλα μπορούν να τις καλύψουν πολλά σκυλιά αρκεί να έχουμε όρεξη και γνώση.
Επιτέλους, ας γίνουμε «η παιδεία» που όλοι θέλουμε να λέμε πως αναζητούμε...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου